Ien Lucas - Over schilderkunst

Ien Lucas (1955) is een schilder die heel overwogen aan een samenhangend oeuvre bouwt. Al een carrière lang. Zij onderzoekt in haar schilderijen de middelen waarmee de schildert werkt, niet om de zichtbare werkelijkheid af te beelden, maar om in alle abstractie iets van de wereld te laten zien die achter het zichtbare schuilgaat. Zij schildert abstract, uit overtuiging, ook als dat niet en voque is. Ien Lucas trekt zich niks aan van wat de artistieke mode voorschrijft en gaat gewoon door op het pad dat de kunst meer dan een eeuw geleden ingeslagen is.

In galerie Ramakers laat ze recent werk zien waarin ze weer met nieuwe dingen op de proppen komt. Dit maal het gebruik van een zogeheten gelmedium dat ze als verf gebruikt. Het gaat om een gelachtige substantie die ze op kleur maakt en vervolgens in banen over het doek trekt. Afgeplakt, dat wel. Ze vormt zo een raster van veel naast elkaar liggende kleuren die tezamen de structuur van het vlak maken. Soms ziet het eruit als een kleurrijk vlieggordijn en wordt de verticaliteit benadrukt; op andere doeken ontstaan meer horizontale of diagonale patronen. Het mooiste van de grote doeken hangt achterin. Het hoort thuis in de serie No horizon, de kleurbanen lopen van boven naar beneden, of omgekeerd. Bij Ien Lucas doet dat er niet toe, net zo min als links of rechts: een vlak is bij haar inderdaad volkomen autonoom. De banen zijn zowel strak afgeplakt als los geschilderd wat een mooie wisseling oplevert van meer formele kwaliteit en schilderachtigheid. En daartussen kiert de ruimte van het onbewerkte linnen als grondlaag.

De grote doeken zijn al heel redelijk van prijs: € 5.600 voor een formaat van 200 bij 150 cm, de kleine doeken zijn verrassend goedkoop. Voor € 930 heb je iets bijzonders, klein (33 bij 25 cm) maar mooi. Het beperkte vlak tot over de rand benut en van binnenuit gloeiend. Wellicht zijn die kleine bedoeld als studie. Dan hebben ze in ieder geval het succes van zelfstandige schilderijen waaraan heel veel te zien en te beleven valt. Op een uiterst geconcentreerde manier doen ze uitspraken over wat schilderkunst inhoudt. Natuurlijk is dat niet nieuw, maar Ien Lucas weet daar toch steeds weer een eigen draai aan te geven. En dat de mode zo vaak iets anders dicteert, het zij zo. De weg van de abstractie in de kunst is blijkbaar nog lang niet gelopen.

Gepubliceerd in Het Financieele Dagblad, bijlage Persoonlijk, 26 april 2008